Değişimi doğurmak üzere olduğum bir bebek gibi içimde hissediyorum. Sancılanıyorum, artık biraz daha bastırmam gerek dışarı çıkması için.
Kendimi çoğu zaman kafesteki bir kuş gibi hissediyorum. Yemin ederim özgürlüğüm için her şeyi yapmaya hazırım.
Masa başı bir iş. Sadece hayatta kalmana yetecek kadar bir para. Koşarak senden uzaklaşan gençliğin. Artık boğuluyorum. Yolda olmak istiyorum. Gerçekten zamanım sadece hayatta kalmak için yetecek bir paraya satamayacağım kadar değerli. Artık kendimi yaşamıyormuş gibi hisetmekten çok yoruldum. Boğazıma kadar bu sistemin içindeyim. Ama biliyorum. Ben bu değilim. Bu hayat benim dilediğim hayat değil. Bazen düşünüyorum, tropikal bir adada garson olsam ve maaşımla sadece yemek yesem, kira ödesem. Arada sırada aldığım başişlerle de bira içsem. Acaba o zaman mutlu hisseder miydim? Mutluluk arayışımda bulmayı umduğum nedir açıkçası ondan da pek emin değilim. Geçim kaygısı çekmeseydim beni ne mutsuz ederdi o zaman.
Zorlanıyorum bazen. Gerçi hayat kime kolay ki..
